GEZIEN WORDEN

Mijn zoektocht is levenslang zoeken naar mijzelf en dat is niet wie ben ik en hoe ik in de wereld sta.
Het heeft een leven geduurd voor dat ik dit inzag.
Ik droeg een masker waardoor ik niet gezien werd.
Ik wilde niet gezien worden, ik wilde dat mijn vaardigheden mijn ontwikkeling, dat mijn stralende masker gezien werd.
Ik was zo egoïstisch ik zag de ander niet staan.
Ik heb altijd mijzelf voorop gesteld.
Rationeel weet ik heel goed hoe het zit ik kan heel goed woorden kiezen en dat is het masker waarachter ik mij verschuil, ik ben iemand.
Maar ik heb nooit mijzelf laten zien alles wat ik gedaan heb wat stelt het voor als het niemand iets brengt. 
Ik hunkerde om tussen mensen te zitten om samen met hun iets te doen maar ben altijd een eenling gebleven.
Ik was van mening dat ik het goed deed bekritiseerde anderen in plaats van mijzelf.
Het moeilijkste vind ik mijzelf onder de loep nemen, de slager die zijn eigen vlees keurt doet pressies het zelfde.
Ik ben zo bang om mij open te stellen en de ander toe te laten en terwijl ik dit schrijf komen er telkens reden in mij op om het goed te praten, in bescherming te nemen.
Ik heb zo hard tegen de wereld gevochten in plaats van te omarmen, realiseerde mij niet dat ik niet zonder anderen kan om mijzelf te vinden, ik heb mijzelf altijd in de weg gestaan.
Ik ben nooit naar mijzelf toe geweest, altijd anderen vertelt hoe zij het moeten doen.
Ik heb zo hard gewerkt om een façade in stand te houden iemand te zijn.
De angst om doorzien te worden heeft de helft van mijn leven bepaalt en ik weet echt niet hoe ik verder moet.
Hoe ik verder moet en er geen invulling aan moet geven.
Zitten en niets doen krijgt nu een heel andere betekenis, hoe laat je de buiten wereld invulling geven?
Wachten tot de bom valt?
Ook het woord afleiding is anders geworden, het is wegkijken van mijzelf geworden.
Zelfs zitten en niets doen is afleiding, ik heb het mijn halve leven gedaan ik ben heel goed in het niets doen te verdwijnen en de tijd te laten passeren.
Confrontaties zijn er allang niet meer het is een gebruiksartikel geworden, een spiegel van de slaap. Mijn lijf is moe, mijn geest is moe en wat doe ik?
Ik verwijt het aan mijn leeftijd.
Wat kan mij nu nog redden?

Zeshin