EREN
Het schuim verwaaide strand
tuur ik naar de einder
ebt het water weg
vervaagt de rouwrand
van wat verdween
het schuim der zee
draagt de vloed weer mee
je staat en midden in
de spiegel van de zee
weerklank van geborgenheid
je drijft met hem mee
zo blijft wat daar ligt
levend als het schuim der zee